Główne, podstawowe wzorce ruchowe człowieka według Outsiders Athletes

Wzorce ruchowe towarzyszą człowiekowi od samego początku jego istnienia. Leżą u podnóża każdej aktywności ruchowej, wpływają bezpośrednio na czynności dnia codziennego, aktywność ruchową i sportową. Umożliwiają nam jak najsprawniejsze poruszanie się i interakcje z otaczającym nas światem. Możemy określić je jako następujące po sobie sekwencje ruchowe (funkcje), których uczymy się na wczesnym etapie naszego życia, a później rozwijamy i modyfikujemy dopasowując je automatycznie do potrzeb i wyzwań dnia codziennego.
Najbardziej pierwotnym i pierwszym wzorcem ruchowym jaki uczymy się przychodząc na ten świat jest oddech. Jest on ogromnie ważny ponieważ nie tylko stanowi naturalną potrzebę i jest niezbędny do życia ale również wpływa na wszelkie przejawy ruchu. Oddech zdecydowanie wymaga poświęcenia mu oddzielnego artykułu, który na pewno napiszę w najbliższym czasie.

Kolejnymi pierwotnymi wzorcami ruchowymi są te, które możemy zaobserwować u niemowląt: przetaczanie się z boku na bok, podpieranie się na rączkach, chodzenie na czworaka i raczkowanie. Są to najbardziej prymitywne wzorce ruchowe, które dają jednak dość istotne wskazówki co do kształtowania swojej sprawności fizycznej. Moim zdaniem małe dzieci są najlepszymi nauczycielami ruchu jakich możemy spotkać na swojej drodze. W sposób zupełnie naturalny wiedzą dokładnie jak powinna wyglądać droga rozwoju ruchowego. Bystremu obserwatorowi, o otwartym umyśle daję to bezcenne wskazówki dotyczące efektywnych metod treningowych, które zaadoptowane do własnego treningu przyniosą zaskakująco pozytywne efekty. Dla sporej większości brzmi to zapewne zaskakująco i nieprawdopodobnie, ale gdy się nad tym głębiej zastanowimy dostrzeżemy w tym wszystkim ogromny sens. Przychodząc na świat jesteśmy w pełni mobilni, posiadamy nieograniczony, fizjologiczny zakres ruchomości niemal we wszystkich stawach. Brakuję nam jednak stabilności, koordynacji i siły, którą kształtujemy już w trakcie pierwszych miesięcy swojego życia.
Ta cześć rozwoju dziecka stanowiła ważną podstawę pracy na przykład dla Moshe Feldenkraisa i jego metody, która fenomenalnie została uchwycona w filmie prezentującym niespełna roczne dziecko:


Jak widać za pomocą tak prostych wzorców ruchowych człowiek uczy się nie tylko stabilizować swoje ciało ale również buduję koordynację nerwowo-mięśniową i siłę niezbędne do kształtowania kolejnych, jeszcze bardziej zaawansowanych wzorców, pozostając przy tym wciąż mobilnym.

Dla mnie wszystkie te informacje stanowiły punkt wyjścia dla podstaw metody Outsiders Athletes, o których możecie dowiedzieć się więcej w poprzednim artykule "Wstęp do metody Outsiders Athletes". Doświadczenie, które zbierałem na przestrzeni ostatnich 10 lat swoich treningów, obserwacja, studia, kursy, szkolenia, warsztaty, seminaria, których byłem uczestnikiem. Cała masa książek, podręczników, skryptów i artykułów, które przeczytałem oraz przede wszystkim bezpośrednia praca z ludźmi, głównie z moimi podopiecznymi, ale również osobami, z którymi miałem przyjemność trenować na przestrzeni tego czasu. Wszystko to sprawiło, że wyodrębniłem siedem głównych wzorców ruchowych, które w mojej opinii stanowią bazę dla dalszego doskonalenia sprawności fizycznej:

1. Utrzymanie stabilnej pozycji tułowia (Część 1, Część 2 oraz uzupełnienie dotyczące CORE)
2. Lokomocja (Zanim zaczniesz biegać, wcześniej musisz nauczyć się... Raczkować)
3. Przysiad (Cała prawda o przysiadzie)
4. Ciągnięcie do siebie (Zwis, wspinanie i podciąganie się to część naszej natury)
5. Odpychanie od siebie
6. Ruch zawiasowy w stawie biodrowym (Hip Hinge, czyli ogromny potencjał drzemiący w naszych biodrach)
7. Skręt tułowia

Wszystkie te wzorce są nam doskonale znane ponieważ korzystamy z nich niemal baz przerwy. Ważne jest aby ich nie zaniedbywać, ale rozwijać równomiernie, ponieważ nie są one niezależne. Wzorce te wpływają na siebie, przeplatają się i uzupełniają tworząc kolejne wariacje.
Niemal każdy przejaw naszego ruchu jest wzorcem. Może się nam to nie podobać, możemy udawać, że ich nie ma, nie zgadzać się z tym. Możemy wierzyć, że każdy ruch jest jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny i wyjątkowy, ale prawda i tak pozostanie taka, że są to wzorce powtarzalne i wspólne dla naszego gatunku. Natury nie da się przeskoczyć i żadne abstrakcyjne myślenie na szczęście tego nie zmieni. Tym bardziej, że wzorce nie są niczym negatywnym - nie są ograniczeniem, tylko możliwością. Wszystko jednak zależy od naszego podejścia...

W kolejnych wpisach przybliżę i rozwinę każdy wzorzec z osobna. Na pierwszy ogień najprawdopodobniej pójdzie przysiad, ponieważ nasłuchałem się o nim ostatnio wiele bzdur, które wymagają sprostowania.